Kultura ciała rozpoczęła się wiele lat wcześniej niż kulturystyka jaką dziś znamy.
Zwolennicy tego sportu wiedzą, że kulturystyka w obecnej formie została zapoczątkowana przez Eugena Sandowa w 1890 roku.
Trening przy pomocy obciążenia w świetle uznawania go za dyscyplinę sportową ma swoje początki w starożytnej Grecji i Egipcie. Taka forma kulturystyki opierała się na rywalizacji by pokazać ile jest się w stanie podnieść, jaką się ma siłę oraz by porównać swoje osiągnięcia z innymi zawodnikami. Do podnoszenia używano głównie kamieni, zróżnicowanych pod względem wielkości i ciężkości. Taką formę treningu praktykowano przez wiele epok.
Celebrowanie, uwielbienie ludzkiego ciała przez budowanie muskulatury zawdzięczamy Grekom dla których tak wyglądający człowiek był ideałem. Interesujące jest to, że początkowo kulturystyka obejmowała Indie i była ona największym masowym zjawiskiem. Archeolodzy odnaleźli wiele pozostałości z kształtującej się tej dziedziny sportu w tym właśnie kraju. Były to na przykład krótkie hantle nazywane nals. Używano ich głównie do polepszenia siły oraz utrzymania zdrowia. Miało to znaczenie odstresowujące po ciężkim dniu pracy. W Indiach od XI do XVI wieku można zaobserwować silny rozwój kulturystyki. W XVI wieku powstawały pierwsze, prymitywne siłownie.
Pomiędzy kulturystyką z tamtego okresu, rozwijającą się w Indiach a obecną kulturystyką która opiera się na treningu, odpowiedniej diecie i suplementacji istniała jeszcze długa droga.
Wczesny okres kulturystyki 1890-1929
Pod koniec XIX wieku trening z obciążeniem zyskał nowe znaczenie. Polegało on na tym, że nie podnoszono już kamieni tak jak było to na początku powstawania kulturystyki. Otworzyło to drogę do powstawania nowych form treningu. W Europie podnoszenie ciężarów w celach rozrywkowych pojawiło się na scenie i zapowiadało początek kultury fizycznej, który był postrzegany, jak nigdy dotąd. W tamtym okresie nie skupiano się tylko i wyłącznie na przybieraniu przez kulturystów ogromnych rozmiarów masy mięśniowej ale na tym by dostarczyć widzom rozrywki. W ten sposób tworzyła się nowa forma sportu siłowego – Strongman. Nowa i zmodernizowana forma podnoszenia ciężarów powstała w toku naturalnego rozwoju kulturystyki której początek był bardzo prymitywny i ograniczony gdyż jak wiadomo podnoszono wówczas kamienie i proste ciężarki.
Formy treningu i pokazywania siły w okresie wczesnej kulturystyki (1890- 1929) są w dzisiejszej kulturystyce postrzegane jako archaiczne. W XIX wieku akty siły Strongmanów wędrujących od miasta do miasta zawierały w sobie elementy rywalizacji. Wyzywano na pojedynki siłowe innych Strongmanów po to by porównać i sprawdzić swoje osiągi.
Innymi popularnymi dyscyplinami okazywania siły w tamtym okresie było podnoszenie ciężkich samochodów bądź też zwierząt. Głównym celem tych działań było dostarczenie rozrywki widzom dla których taka forma sportu była czymś nowym, interesującym i zaskakującym. To, jak wyglądał Strongman oraz jego masa mięśniowa nie grało większej i znaczącej roli. Liczyła się tylko jego siła. Zupełnie normalnym i dopuszczalnym było to, że siłacz mógł mieć duży brzuch bądź grube ręce i nogi.
Nie znano wówczas w kulturystyce takich pojęć jak symetria i estetyka. Pod koniec XIX wieku pojawił się na scenie człowiek, który zamknął przestrzeń pomiędzy grubymi Strongmanami a kulturystami znanymi dziś.
Oficjalnie uważa się go jako pierwszego prawdziwego kulturystę i twórcę nowoczesnej kulturystyki. Był to Eugen Sandow urodzony w 1867 roku. Faktycznie nazywał się on Friedric Muller. Połączenie przez niego siły i jakości wyglądu mięśni szybko stało się fenomenem. Na przełomie XIX i XX wieku zyskał on miano ikony kultury ciała co spowodowało, że dziś jest postrzegany jako jeden z najlepszych kulturystów w historii tego sportu.
Przed pojawieniem się Eugena Sandowa na scenie kulturystycznej było wielu ludzi którzy próbowali znaleźć nowe sposoby promowania kultury fizycznej. Ich działania były raczej ukierunkowane na prowadzenie zdrowego stylu życia i zdrowego odżywiania. W czasie gdy grubi Strongmani byli popularni Ci ludzie szukali człowieka i reprezentanta takiego jak Eugen Sandow.
Sandow swoją karierę zaczynał w Europie jako profesjonalny Strongman. Szybko stał się popularny na starym kontynencie gdyż bez problemów pokonywał kolejnych zawodników. W 1890 roku przeniósł się do Ameryki gdzie zdobył tytuł Najsilniejszego Człowieka Świata. Wiele podróżował. Odwiedził wszystkie wielkie miasta Ameryki w których prezentował swoją siłę przed widownią.
Jak było to już wspomniane wcześniej, Eugenowi Sandowi współczesna kulturystyka zawdzięcza przede wszystkim wzór idealnie wyrzeźbionego i symetrycznego ciała przez co stał się on pierwszym i prawdziwym kulturystą. Sandow był pomysłodawcą i autorem pierwszego magazynu kulturystycznego „Kultura fizyczna” (Physical Culture).